Ik blijf mij verwonderen. Waarom is het zo moeilijk om hulp te vragen en aanvaarden als je in een uitzichtloze werksituatie zit. Aan de telefoon heb ik een super loyale man die onlangs bij de huisartsenpost heeft gezeten met druk op de borst. Het was gelukkig niet zijn hart. Heb je het druk op je werk? Jaaaaaaa. Heb je teveel hooi op je vork genomen? Jaaaaaa. Hoe geef jij je grenzen aan? Niet.

Mijn hart gaat open. Kom met mij wandelen. Je hoeft het niet alleen op te lossen. We gaan eerst ontspannen, je lichaam weer voelen, je zintuigen aanzetten. Langzaam pakken we het gesprek op. Wie ben je? Wat zijn je normen en waarden, overtuigingen? Wat is het belangrijkste in je leven? In de gesprekken dalen we af naar de kern: wat houd je in stand met dit harde werken? Waar loop je voor weg?

De Kern
En dan raken we de kern: ANGST. Stress ontstaat door de angst die je voelt omdat je continu denkt dat je niet goed genoeg bent, je de deadlines niet haalt of wat nu als je faalt. Dan zou je wel eens ontslagen kunnen worden, conflicten krijgen, onvoldoende presteren. Je baas en collega’s zullen je als zwak zien, niet leuk of aardig vinden. Je innerlijke criticus op zijn best!

Je gaat die angst rationaliseren en verbergen achter een masker. Je doet net of je niet bang bent, dat het allemaal wel meevalt, je lacht het weg en je geeft nog een dot gas bij. Je time-out momenten zijn nu helemaal gevuld met werken, piekeren, werken. En zo ontstaat spanning en stress, chronische stress. Die je uiteindelijk bij de dokter doet belanden.

Angst onder ogen zien en hardop benoemen is moeilijk en pijnlijk. Maar al wandelend in de natuur, naast elkaar, ontspant je lichaam en breng je je gedachten en gevoelens voorzichtig onder woorden. Steun vinden en er over praten lucht enorm op. Angst mag er zijn, je mag erover praten, je stressniveau zal zakken wanneer je je angst onder ogen ziet. Je gaat dit gesprek ook aan met mensen om je heen die je vertrouwt.

Oplossingsrichting
En dan gaan we praten over een mooie toekomst: Hoe zou het zijn om van je angst verlost te zijn? Wie zou je dan zijn? Wat zou je dan doen? Waar ben je goed in? Wat past het meest bij jou? Hoe kun je rust weer toelaten in je leven? Welke eerste kleine stap kun je nu al zetten?

Ik ben zeker geen tovenaar. Wat ik wel kan doen is naar je luisteren, goede vragen stellen, je tot rust laten komen, niet oordelen, steunen. En heerlijk letterlijk en figuurlijk in beweging komen.

Herken je jezelf in dit verhaal en wil je er met mij over praten? Dat doe ik graag. En ik geef je zeker 2 waardevolle adviezen. Op weg naar minder stress en meer werkgeluk. Laat je gegevens HIER achter en we bellen snel.

Denk je dat mijn aanbod ook goed zou zijn voor iemand die je kent? Wil je dit dan aan hem of haar doorgeven? Dank je wel.

Liefs, Ingeborg