Meestal denken we bij rouwen aan het verlies van een dierbare. Maar je kunt ook rouwen om een scheiding, om het vertrek van vrienden naar een andere stad of als je afscheid moet nemen van een situatie die je dierbaar is. Zoals je collega’s, je baan.
Iedereen rouwt op zijn eigen manier. Er is geen goede manier van rouwen. Toch zijn er wel wat gelijkenissen:
- Je kunt het niet geloven. Je realiseert je telkens weer met schrik en pijn dat het echt gebeurd is.
- Je laat je verdriet (nog) niet toe want je denkt dat je dan niet kunt stoppen met huilen.
- Je wordt boos, je voelt je in de steek gelaten.
- Uiteindelijk ga je in alle pijn en moeite het verlies aanvaarden.
- Je kunt – na langere tijd – de rouwervaring als zinvol gaan ervaren.
Rouwen is helend: door te rouwen maak je het mogelijk uiteindelijk vrede te hebben met het geleden verlies. En als je deze vrede ervaart, kun je weer opnieuw hechten.
Toen Emiel mij belde had hij net gehoord dat er voor hem geen plek meer was in de nieuwe organisatie. Hij was verbijsterd, boos, verdrietig. Hij had 30 jaar bij deze organisatie gewerkt! Zijn collega’s waren zijn vrienden. Hij was hardhandig uit het nest gestoten.
De eerste wandeling was hij verdrietig, keek veel naar beneden en zag alleen maar beren op zijn weg. We ontdekten zijn talenten en ik zag een sprankje hoop in zijn ogen ontstaan. In de weken daarna nam hij een belangrijk besluit: hij wilde werken. Het pad naar de toekomst was soms zwaar, hoopvol, verdrietig, onzeker, onwennig. Tijdens onze laatste wandeling liep er een man naast me met zelfvertrouwen, hij wist naar welke functie hij op zoek was, en in welke sector. Hij had zijn CV en pitch klaar. Op weg naar een nieuwe baan!
Herken je dit? Zit jij in hetzelfde schuitje als Emiel? Ik bied je een gratis coachcall aan, waarin ik naar je luister en je zeker 2 waardevolle tips geef.
Mail mij op ingeborg@natuurlijkwandelcoaching.com en we maken snel een afspraak.
Ik spreek je graag, groeten Ingeborg
Geef een reactie