Menno is voor de 2e keer ontslagen. Het is hem weer overkomen. Hij is er ziek van. Waarom hij?
We lopen samen in de duinen. Het weer is onstuimig. Net zoals zijn gedachten. Hij herkent de vergelijking en lucht zijn hart. Daarna wordt hij stil. We wandelen rustig door. Ik merk aan zijn ademhaling en tred dat hij tot rust is gekomen.
Hoe ziet het tegenovergestelde eruit?
Ik vraag Menno wat hij geleerd heeft van zijn laatste ervaring. De eerste antwoorden zijn vrij negatief: niets dan ellende, voor hem en indirect zijn gezin. Ik laat hem uitpraten en vraag dan waar in de natuur hij het tegenovergestelde ziet van die ellende. Hoe ziet dat eruit? Hij antwoordt direct: “De lucht met die mooie wolken”. Dat betekent vergankelijkheid voor hem, de nare ervaringen zijn groot maar waaien weer over, daarna is weer de zon. Menno is er stil van, dat laten we ook maar even zo en wandelen rustig verder.
Waar gaat het je in het leven werkelijk om?
We vervolgen ons gesprek en ik vraag hem: Hoe wil jij dan in het leven staan? Wat vind jij belangrijk? Hij wil een gezellige vader zijn die het goede voorbeeld geeft aan zijn gezin. Hij wil een betere versie van zichzelf zijn. Hoe ziet die versie er dan uit? Wat wil je daar voor veranderen, laten, leren? Welk gedrag hoort daarbij? Welke eerste kleine stap kun je nu al zetten om die betere versie al te zijn? Wie merkt dat als eerste op?
Het is een indringend en emotioneel gesprek. De natuur (en ik 😊) houden hem de spiegel voor. Rustig en met compassie. De eerste stap naar verandering is door Menno gezet. Op naar de volgende wandeling.
Mijn aanbod aan jou
Hoe zou het zijn als ik ook met jou mee denk over wat jou dwars zit op je werk? Fijn toch? Grijp je kans en meld je aan voor jouw gratis adviesgesprek. Dan geef ik je graag mijn beste 2 adviezen op weg naar meer werkplezier.
En: het kost je helemaal niets, alleen 20 minuten van je tijd.
Wandelgroetjes,
Ingeborg
