Tsjonge jonge wat heb ik af en toe toch een nare kritisch stem in mijn hoofd. Het is een hij overigens. Nu ik ben gestart met mijn coachpraktijk ben ik met veel mensen aan het praten, schrijf ik artikelen en probeer zo naamsbekendheid te krijgen. Dat vind ik heel leuk om te doen en dat geeft mij veel energie. Maar verkopen …………… dan zegt dat stemmetje: Je coachprogramma is vast niet goed genoeg. Je bent zelf niet goed genoeg. Het programma kost wel veel geld, is dat het wel waard? Dat is mijn innerlijke criticus aan het woord. Na veel zelfonderzoek weet ik inmiddels dat mijn grootste angst is om afgewezen worden. Herkenbaar?

Ik wil er eigenlijk helemaal niet naar luisteren. Maar soms lukt me dat niet en loopt mijn motivatie en energie weg. Hoe draai ik dat weer om? Hoe wordt hij mijn INNERLIJKE VRIEND? Iemand die mij blijft beschermen bij het nemen van risico’s en spannende momenten, maar dan op een steunende manier. Ik wil groeien en van betekenis zijn!

Ik pak mijn studieboeken er bij en doe een compassieoefening. Welk liefdevol advies zou je innerlijke vriend jou geven? Ik visualiseer dat zij naast mij loopt in de duinen. Ze kent mij door en door. Ze zou zeggen dat ik anderen heel veel heb te geven, dat dat van grote waarde is. Ze vindt mij een wijs, lief en zorgzaam mens.

Ik zoek naar een beeld uit de natuur dat mij kan herinneren aan deze woorden en intentie. Ik kies deze mooie roos.

Wil jij ook kennismaken met je innerlijke vriend(in)? Ik begeleid je graag in deze mooie zoektocht.

😊 Ik ben alles wat mijn innerlijke vriendin zegt 😊